چگونه ایستگاه فضایی بین المللی را رصد کنیم؟

برخی اوقات ایستگاه بین المللی فضایی(ISS) در اسمان شبانگاهی پدیدار میشود. در اینجا بررسی میکنیم چگونه میتوان آن را تشخیص داد و در آسمان یافت.

ایا این نقطه نورانی در اسمان شهاب است؟ یا یک هواپیما است؟ یا اینکه ایستگاه بین المللی فضایی است

برای ما ساکنان زمین هنگامیکه ISS در آسمان شبانگاهی پدیدار میشود درست مانند ستاره ای نورانی است که در بالای افقدر حال حرکت است. ایستگاه بین المللی آنقدر در  اسمان نورانی که حتی میتوان آنرا در شهرهای پرنور نیز مشاهده نموده است(حتی تهران!!!)سپس همانگونه که ناگهان در اسمان پدیدار شده است همانگونه نیز ناپیدید میشود.حال از کجا بفهمیم کی ایستگاه در آسمان پدیدار میشود؟

برنامه Spot the Stationناسا به شما را قادر میسازد که چه هنگام ایستگاه بین المللی را در آسمان مشاهده نمایید-هرجایی در جهان. شما میتوانید از طریق پیام متنی یا ایمیل مطلعشویدبه طور متداول پیام ها چندبار در ماه برای شما ارسال میشود، زمانهایی که ایستگاه در محل زندگی قابل رصد است. در اینجا میتوانید وبسایت Spot the Station را مشاهده نمایید و ثبت نام کنید.

اگر در این سرویس جدید ناسا ثبت نام کنید، قادر خواهید بود تا چند دقیقه قبل از پدیدار شدن ایستگاه بین المللی از حضور آن در اسمان محل زندگی تان مطلع شوید.

اطلاعات ارسالی از وبسایت شامل محل دقیق روئیت برای ISSنیز خواهد بود. کافی است تنها بدانید خورشید کجا غروب میکند و آنگاه قادر خواهید بود بدانید ایستگاه از کجا طلوع خواهد نمود(برای مثال در جنوب غربی یا شمال غربی). ارتفاعی که در آن ایستگاه نمایان میشود به درجه ارائه میشود. تنها بیاد داشته باشید که 90 درجه بالای سرتان قرار خواهد گرفت، هر عددی کمتر از 90 درجه یعنی ایستگاه جایی بین افق و بالای سرتان طلوع میکند و اگر بیشتر میشود به سمت افق مقابل(افق مقابل غروب خورشید) بنکرید. ایستگاه بقدری پرنور است که اگر در حال نظاره آسمان باشید حتماآنرا خواهید دید.البته دانستن این نکته نیز مفید خواهد بود: هر مشت شما به صورت عمودی ده درجه در آسمان است(یعنی اگر ذکر شود 20 درجه بالاتر از افق شرقی یعنی دو مشت بالاتر از افق).

اولین قطعه ISS در سال 1998 فرستاده شده و حدود 2 سال طول کشید تا کامل شود. انسان اولین بار در دوم نوامبر 2000 در ان مستقر شد. ISS دربرگیرنده  آزمایشگاهی درحال چرخش هست و محلی برای پهلو گیری فضاپیماها نیز دارد.

ایستگاه بین المللی 220 مایل از زمین فاصله دارد و با سرعتی بالغ بر 27724 کیلومتر در ساعت برگردزمین میچرخد و در هر روز بارها زمین را دور میزند

منبع: earthsky.com

ایا تلسکوپ فضایی هابل میتواند به زمین بنگرد؟؟؟

اگر تلسکوپ فضایی هابل میتوانست زمین را بنگرد و از فاصله ی 570 کیلومتری که مدارش در آن قرار دارد به زمین نگاه کند، آنگاه میتوانست اشیایی به کوچکی 30 سانتی متر را روی زمین ببنید. اما این موضوع ممکن است که در زیر دلایل آن را خواهیم دید.

اول اینکه روشنی سطح زمین به ابزارهای هابل که برای عکاسی در تاریکی کیهانی طراحی شده اند لطمه وارد میکند

دوم اینکه تلسکوپ فضایی هابل باید از میان اتمسفر به زمین نگاه کند که همین موضوع کیفیت کار و تصاویر را بسیار کاهش میدهد.

و بالاخره اینکه تلسکوپ هابل با سرعتی بالغ بر 27هزار کیلومتر در ساعت به گرد زمین میچرخد ودر این سرعت بالا عکس گرفتن از زمین غیر ممکن است

تست کویری برای مریخ نورد سازمان فضایی اروپا

سازمان فضایی اروپا ESA جاهطلبانه ترین ازمایش زمینی که تاکنون برای مریخ نوردها  صورت پذیرفته را انجام میدهد. مریخ نورد جدید سازمان فضایی اروپا که bridget نام دارد این آزمایش شبیه سازی را در یکی از بیابانهای امریکای جنوبی انجام میدهد در این آزمایش این مریخ نورد از انگلستان و از طریق ماهوراه کنترل خواهد شد.

آزمایش فوق قرار است در بیابان آتاکاما در شیلی در اکتوبر امسال انجام گیرد. این بیابان از نظر عوارض سطحی بسیار به مریخ نزدیک است. آتاکاما یکی از خشک ترین نقاط زمین است که هیچگونه بافت گیاهی در آن دیده نمیشود و خاک قرمز تیره این بیابان آن را از هرجای دیگری روی زمین، به مریخ نزدیک کرده است

منبع: sciencedaily

یادگاری های اپولو یازده

پرتاب موفقیت امیز اپولو 11



خدمه آپولو 11 


تمرین بی عیب و کامل اپولو 11
 

خداحافظ ویجر... سلام انسانها را به عالم برسان

بعد از یک سال تخمین و کشمکشهای علمی بالاخره دانشمندان ناسا متقاعد شدند که در اگوست 2012 ویجر1 وارد محیط میان ستاره ای شده است.

پروژه فضایی کلیدی که 36 سال پیش کلید خورده بود بالاخره منظومه شمسی را ترک کرد. این فضاپیما 12 میلیارد مایل را در طول این 36 سال سفر کرده است.

مدت زمان زیادی است که این بحث مطرح شده که ویجر 1، هلیوپاز، مرز خارجی حباب منظومه خورشیدی را رد کرده است اما محاسبات اصلا کارد ساده ای نبود

هم اکنون برادر کوچکتر این فضاپیما یعنی ویجر دو نیز 95 میلیارد کیلومتر از خورشید دور شده و سال 1989 بود این این فضاپیما اخرین سیاره منظومه شمسی یعنی نپتون را پشت سر گذاشت و برای این فضاپیما نیز مانند برادر بزرگترش ماموریت جدیدی تعریف کرده اند: ماموریت بین ستاره ای

تلسکوپ GTC

Gran Telescopio CANARIAS

تلسکوپ GTC یک پروژه جاه طلبانه ی اسپانیایی با هدف ساخت یکی از بزرگترین و پیشرفته ترین تلسکوپهای دنیاست. با مدیریت بنیاد نجومی کاناریاس(IAC) اولین اشعه های نور آسمان در صبح زود 14 جولای 2007 وارد این تلسکوپ شد و اولین نتایج علمی این تلسکوپ در اواسط سال 2008 منتشر شد. ساخت این غول نجومی در سال 2000 در جزیره لاپامای جزایر قناری آغاز شد. ساخت این تلسکوپ بزرگ 7 سال به طول انجامید و در ارتفاع 2267متری از دریا ساخته شد و 130 میلیون دلار هزینه برداشت. یکی از دلایل طولانی شدن پروسه ساخت این تلسکوپ شرایط بد جوی در بسیاری از مواقع سال در این منطقه است که حمل تجهیزات را برای سازندگان سخت میکند.

فضاپیمای ویجر 1 وارد مناطق جدیدی از اعماق فضا میشود.

فضاپیمای ویجر 1 ناسا وارد فضاهای بیرونی منظومه شمسی شده است که دانشمندان بر این باورند با گذر از این منطقه، ویجر وارد فضای میان ستاره ای میشود و از منظومه شمسی خارج میشود.

دانشمندان به این منطقه به خاطر ذرات باردار فراوان موجود، "بزرگراه مغناطیسی" میگویند. علت این نامگذاری این است که خطوط میدان مغناطیسی منظومه شمسی به خطوط میدان مغناطیسی میان ستاره ای متصل میشوند. این ارتباط، ذرات کم انرژی موجود در هیلوسفیر (حبابی از ذرات باردار که خورشید به اطراف میدمد) را باردار میکند، این ذرات، ذرات پرانرژی بیرون منظومه شمسی را وارد سامانه خورشیدی ما میکنند. تا قبل از رسیدن به این منطقه ذرات باردار در هرطرف بالا و پایین میپرند و هنگامی که وارد این منطقه میشوند، درست مانند این است که درون جاده ای افتادند و همگی نظم میگیرند.

منبع: Sciencedaily

---

برچسب: منظومه شمسی,سولار,سامانه خورشیدی,ابر اورت,کمربند کوئیپر,فضاپیما,سفینه فضایی,فضاپیمای ویجر2,ماموریت فضایی ناسا در دهه 70,لایه های بیرونی منظومه شمسی,تلسکوپ,نجوم,رصد,اخترشناسی,ستاره شناسی,نجوم اماتوری,تور ستاره شناسی,تور رصد

تلسکوپ خورشیدی Swedish

تلسکوپ خورشیدی یک متری Swedish(یا SST) یک تلسکوپ خورشیدی با ساختار شکستی در رصدخانه لاپالما(در رکو دلوس موچوس) در جزایر قناری است.

تلسکوپ فضایی اسپیتزر

تلسکوپ فضایی اسپیتزر (SST) که آن را تلسکوپ فضائی مادون قرمز (SIRTF) نیز مینامند یک رصدخانه فضایی در حیطه امواج فروسرخ است که در سال 2003 به فضا پرتاب شد.

فضاپیمای اوریون

سفینه فضایی اکتشافی اوریون (orion) در اصل متعلق به یکی از برنامه های فضایی ناسا به نام constellation (صورت فلکی) است که این برنامه ناسا فعالتش لغو و تمام شده است. اما طراحی سفینه اوریون با تغییر کاربری ان به سفینه فضایی چندمنظوره ادامه پیدا کرد و به یکی از برنامه های جدید ناسا برای اکتشاف مدارهای پایینی زمین تا عمق فضا مبدل گشت

در زیر شما چند تصویر از ازمایش چترهای فرود این فضا پیما را میبینید